Bir Çağın Sonunu Getiren Veba
1349 yılı Norveç tarihinin belki de en kara yılıdır. O yıl veba’nın vurduğu Norveç bir daha asla eskisi gibi olamadı. Savaşcı vikingler yaralarını çok zor sardılar. Aradan yüz yıllar geçti . Norveç 1990’lı yıllarda bir kez daha tüm dünya’ya adını duyurmayı başardı. Vikinglerin torunları, yaptıkları rahatsız edici, hastalıklı ve karanlık müzik ile topraklarının en büyük kültür ihraçını içra ettiler.
1349 ise toplumunun kara tarihini kendisine isim etmiş bir topluluk. Tahmin edebileceğiniz gibi bir black metal grubu olan 1349, 1997 yılında kurulmuş. Hellfire ise topluluğun üçüncü albümü. Candlelight tarafından piyasaya sürülen albüm, STUDIO STUDIO Nyhagen (bilgi grubun resmi sitesinden alınmıştır) adlı bir stüdyoda kaydedilmiş. Mühendisliğini Kjartan Hesthagen’in yaptığı albümün miksajını Tom Kvalsvoll yapmış (Strype Audio da). Albümün genel prodüktörlüğünü ise Ronni Le Tekro yapmış.
Kalabalık bir ekip. Fakat Hellfire sesi ile bu ekibin işini iyi yaptığını ispatlıyor. Tabii ne beklediğiniz çok önemli. Zira black metal için devrim yapacak bir ses söz konusu değil, zaten böyle bir devrim bu günlerden sonra mümkünde olmayabilir. 1349 ise kendi içinde tutarlı, prue black metal adına oldukça güçlü ve kısmen özgün bir ses yaratmayı başarmış. İnce bir iş çıkarıldığı bile söylenebilir.
1349’un black metal grubu olduğunu biliyoruz, fakat türü daha netleştirmeye çalışırsak, prue black metal dememiz de bir sakınca yok. Fakat bir Lunar Aurora ya da The Code gibi bir black metal değil söz konusu olan. Kadrosunda Frost’u (Satyricon) barındıran topluluk, black metalin rahatsız ve itici yönü üzerine bir müzikal yapı inşaa etmiş, sertlik ve hızı en önemli koşul kılmış. Bu da kimileri için müziği daha dinlenemez bir hale getirmiş, kimileri içinse daha dinlenilebilir kılmış. Frost ise Satyricon’da bile son zamanlar da göstermediği bir performans sergilemiş.
Albüm Satyricon vari açılan I Am Abomination ile başlıyor. İlk rifle birlikte sertlik ve hız konusunda ne ile karşı karşıya olduğumuzu gösteren bir şarkı. Şarkının ikinci rifiyle birlikte dinleyiciyi rahatsız etmek gibi bir isteklerinin olduğunu fark ediyoruz. Tabi bir prue black metal dinleyicisi bu müzikten rahatsız olmayacaktır, fakat en çok sevdiği grup Summoning olan bir dinleyici bu grubu daha zor hazmedecektir.
Efekler arasından gelen davul sesleri ile başlıyor Natchicana. Daha zarif bir parça I Am Abomination’a göre, fakat grubumuz için zarafet mühim bir konu değil. Beklentinizi fazla yükseltmeyin. Son iki dakikası ile albümdeki favorilerimden bir tanesi.
Grubun kesik ritim alışkanlığı var. Kısmen death thrash etkisi denilebilir. Bu ritim alışkanlığı müziklerini bilindik black metalden farklı kılan özellik. Sculptur of Flesh böyle bir rifle başlıyor. Fakat Sculptur için death/thrash etkili bir şarkı diyemeyiz. Hatta albümün genelinde bu rifler yer yer kullanılsa bile, gruba death/thrash etkili black metal diyemeyiz. Çünkü müziğin prue kısmı her zaman daha ağır basıyor. Sculptur of Flesh ise dinlerken bende bir şey uyandırmıyor.
Satyricon vari bir başlangıcı var Celestial Deconstruction’ın. Üstelik Nemesis divina dönemlerini gibi. Fakat korkmaya gerek yok, sonradan kendince özgünleşmeyi başaran bir şarkı Celestial Deconstruction. Hatta albümde sevdiğim bir diğer şarkıda budur.
To Rottendom, oldukça groove bir şarkı, tabii prue black metal ne kadar groove olabilirse. İlgimi çeken, sevdiğim parçalardan bir tanesi daha (Satyricon’un son haline benziyor bu da).
Albümün geneline göre sakin başlayan bir parça From The Deeps. Sonra dan tempo artıyor. Yer yer groove etkiler kazanan parça, çoğu zaman prue black metal olarak ilerliyor.
Slaves to Slaughter hızlı başlayan, yer yer tempo değişiklikleri ile devam eden sonrasında da her seferinde beni sıkıntıdan öteki şarkıyı merak etmeye iten bir şarkı.
Kapanış parçası Hellfire. Bir çok açıdan albümün en güzel şarkısı. Açılmak için acelesi olmayan şarkı zaten 13 dakikadan fazla. Hızlı olmasına rağmen albümün geneline kıyasla daha durağan bir gitar trafiğine sahip. Bana göre daha cazip.
1349 hakkında çok düşündüm. Son günlerde prue black metal ile aramın iyi olduğunu düşünüyordum, fakat görüyorum ki son günlerde norveçten çıkan hiç bir prue black grubunu dinlemiyorum. 1349 için kötü diyemem ama Satyr ile Frost’un Satyricon’unun her halini 1349’un Hellfire’ına tercih ederim. Fakat derdiniz prue black ise, daha zalim ve saldırgan bir müzik arıyorsanız 1349 sizin için doğru adres olacaktır.