Kyuss – Welcome to Sky Valley

Arada bir klasik albümleri incelemek keyifli ve nostaljik olur. Bundan dolayı karşımızda Kyuss grubu var. 90’ları kasıp kavuran ve hatta stoner rock mucitleri diye adlandırılan bir grup kendileri. Ömürleri kısa oldu ama arkalarında bıraktıkları albümler klasikler arasında yerlerini çoktan aldı. 1994 tarihli üçüncü albümleri “Welcome to Sky Valley” de böyle bir albüm. Hatta birçok dinleyici grubun en iyi albümü olduğunu düşünür. 

Stoner Rock aklınıza 420’likleri getirebilir ama işin aslı öyle değil. Öyle bir müzik düşünün ki Grunge furyasından kendini ayrı tutabilmiş, Black Sabbath’dan etkilenmiş ama onun gibi depresif olmayan, groove ve riff kavramlarını birleştirmiş, çiğ ve yalın ama müzikal olarak bir o kadar zengin…

Welcome to Sky Valley bu yukarıda saydığım tüm özellikleri içinde barındıran bir albüm. Aslında 3 kısım ve bir gizli parçadan oluşuyor. Ama artık dijitalleşen dünyada tüm albümü baştan sona dinlemek rahatlıkla mümkün. “Gardenia” ile başlayan riff ve groove uyumu 53 dakika boyunca sürüyor. Albümde hiç bir boş şarkı yok. Gizli parça olan komik “Lick Doo” dahil. Minimalist enstrümental Asteroid dinlediğim en iyi gitar şarkılarından biri olabilir. “Supa Scoopa And Mighty Scoop” dinlediğim en rock vokali denemelerinden desem çok mu abartmış olurum? Kaldı ki John Garcia en underrated vokalistlerden biridir. “100 degrees” ve “Space Cadet” dinleyip gitarlara hayran olmamak elde değil. Gerçi her şarkının gitarları şahane. Klibi çekilen “Demon Cleaner” en basit ama en güzel davullara sahip davullara sahip parça. Albümdeki favori parçam. Şarkıda ayrıca şeytan değil de dişlerin arasına giren yemek artıklarını temizlemekten bahsediliyor. “Odyssey” girişi acaba Tool’u etkilemiş midir? Tam bir yol müziği “Conan Troutman” ve ardından gelen Black Sabbath vari “N.O” ile devam eden müzik epik bir şekilde “Whitewater” ile bitiyor ki “hidden track” “Lick Doo” son sözü söylüyor.

Albümdeki her parça dediğim gibi ilgiyi ve keşfedilmeyi hakediyor. Gitar tonlarının özgünlüğü, davul ve bas kayıtlarının çiğliği ile harika vokallerin birleşmesi sonucu tarihin bence en iyi rock albümlerinden bir tanesi ortaya çıkmış. Gitarist Josh Homme, ki kendisi “Queens of the Stone Age” adlı grubun kurucusu, albümün baş mimarı. 20 yaşında yazdığı bu albüm kendisinin nasıl bir müzik dahisi olduğunu kesinlikle kanıtlıyor. Nasıl bu kadar iyi bir gitar tonu ve efektleri o yaşta yakaladığını hala anlayabilmiş değilim. Basçı Scott Reeder ile “Whitewater” daki atışmaları ise ayrı bir tartışma konusu olabilir. 

Albüm gerçekten öve öve bitirilmeyecek kalite ve lezzette. Amerikan çöllerinin kavurucu sıcağını hissettiren gerçek bir amerikan rock albümü. Bu tarz iddialı sözler söylemek çok doğru olmayabilir ama kendine rock’çıyım diyen herkesin dinlemesi ve bilmeyenlere dinletmesi gereken zamansız bir albüm. Tabii ki bir başyapıt!