Alghazath – The Aeons Envenomed Sanity (1999)

Alghazanth ile tanışmam Zor’un (dergi) 2003 de verdiği toplama cd ile olmuştur. Şarkının adı Regained Planetry Possesion du. Muazzam bir şarkıydı. O şarkıdan beri Alghazanth gözümde iyi bir gruptur, fakat iyi olduğu kadarda şarkılarını bulması güç bir gruptur. 

Alghazanth bir black metal grubu. Yabancı basında genelde senfonik black metal diye adlandırılıyor. Ben senfonik black metal denilen türe inanmadığım için melodik black metalin yeterli ve doğru tanım olacağını düşünüyorum, zira klavye den başka senfonik bir öğe söz konusu değil.

1995 yılında kurulan ve bu güne kadar dört albüm çıkaran Finlandiya’lı topluluğun Thy Aeons Envenomed Sanity ilk albümü. Tico-Tico stüdyosunda yapılan kayıtların miksajını ve yönetimini kimin yaptığını bilmiyorum. Fakat genel sesin, kayıt yapılan zamana göre kaliteli ama yine de çok başarılı olmadığını düşünüyorum.

Alghazanth klavyeli bir grup. Hatta grubun kurulduğu yıllarda populer olan bir çok melodik black metal grubu ile benzerlikler gösteren bir grup (Dimmu’nun Enthrone zamanları, Mactatus, Limbonic Art vb.). Fakat aslına bakarsanız kendi tarzı içinde özgün bir topluluk Alghazanth. Melodik black metal’in en büyük handikapı çoğu zaman cılız kalan gitarlarıdır (hem ton hemde beste olarak). Alghazanth bu hatayı yapmayan bir topluluk. Hem kuzeyli black metal sesinin zerafetini taşıyan hemde bu zerafete rağmen sert olmayı başarabilen bir grup. Alghazanth kariyeri boyunca bu başarısını iyi kotarılmış sesine ve thrash-death etkisinden uzak durmasına borçlu. Yoğun ve yüksek kaydedilmiş klavyeler, metronom sınırlarını zorlayan davullar ve güçlü gitarlar gibi, aslına bakarsanız basit bir formul ile çok iyi bir iş çıkartıyor Alghazanth. Thy Aeons Envenomed Sanity ise bu formulde gitar tonlarının en güçsüz olduğu albüm.

Albüm Introduction (The Broken Talon) ile başlıyor. Tahmin ettiğiniz gibi bir intro ve yeni hiç bir şey yok. Senfonik ve güzel melodilerle dolu, fakat genede çoğu zaman dinlemeden geçiyorum.

The Unbounded Wrath, davulun hızı, klavye gitar kullanımı ile grubun tüm kariyeri hakkında doğru ipuçları veren bir şarkı. Değişken tempo ise vaktiye Dimmu’nun yaptığı kadar zıt kutuplarda değil. Bu yüzden hız azalsa bile davvulcunun performansından şüphe etmiyorsunuz. Melodik black metal adına çok başarılı ve güzel bir parça.

My Somberness Surmounted, The 69 Eyes’ı andıran bir gitar tonu ile başlıyor. Hatta sonra giren klavyelerle gotik bir şarkı izlenimi uyandırıyor. Neyseki ikinci gitar ile lead rif değişiyor ve davulun hızı ile şarkı black metal oluyor. Yer yer karşımıza çıkan dur kalklar beni biraz rahatsız ediyor ama şarkının genelinde bir problem yok gibi gözüküyor. Güzel bir şarkı daha. 

Prue black metal vari bir başlangıcı var Of A stromgrey Vision’un. Oynak davul ritimleri ve şarkıya sonradan dahil olan klavyeleri ile albümün en iyi ve güçlü şarkılarından bir tanesi. Melankolik ve saldırgan bir ruh hali olan bu şarkı favorilerimden bir tanesi. 

He Awaits… albümde ilk gözüme çarpan şarkılardan bir tanesi. Özellikle lead gitarları ile akılda kalan He Awaits, bir çok acıdan Dimmu’nun For All Tid dönemini hatırlatıyor bana.

Towards The Tempting Infinity ve Ensnared In Moonshades albümün bütünlüğünü güçlendiren, grubun genel çizgisindeki şarkılar. Towards The Tmepting Infinity’de lead gitar özellikle ilk iki dakikadan sonra duyulamya değer. Fade In ile başlayan Ensnared In Moonshades ise bence albümdeki en güzel klavye melodilerini duyduğumuz şarkı. 

When The Sipirts Dance In Grief albümün kesinlikle en güzel şarkısı. Vokallerden mahrum olan, bu enstrümental şarkı, çok güzel iki melodi üzerine kurulmuş. Toplam süresi yaklaşık üç dakika olan ve albüm geneline göre daha düşük bir temposu olan When The Sipirts Dance In Grief’i dinlemenizi öneririm. Black metal sevmiyorsanız bile bu şarkıyı sevebilirsiniz. 

The Thorns Cry Blood albümün kapanış parçası. Albüm geneline uyumlu, seçilen klavye tonları ile diğer parçalardan daha atmosferik olan ama ciddi bir farkı olmayan, güzel bir parça.

Alghazanth iyi bir grup. Melodik black metal ya death thrash etkisi ile ya da gitar tonlarının cılızlığı ile her geçen gün biraz daha yozlaşıyor. Fakat Alghazanth halen bu türü başarı ile icra ediyor. Thy Aeons Envenomed Sanity için dileyebileceğim tek şey daha iyi bir ses olurdu. Alghazanth melankolik ve saldırgan ruh hali ile black metalin melodikleşirken de black metal olarak kalabildiğini gösteren ve sırf bu yüzden bile ilgiyi hak eden bir grup. Thy Aeons Envenomed Sanity ise grubun kariyerinin kayda değer başlangıcı.