Güneş tutulmasından sonrasını beklerken…
Sitemizi takip edenler diktatörlerin müzikal zevkleri hakkında da bir fikire de sahip olmuşlardır diye düşünüyorum. Zira müzikal evrimimin bir kısmını iturocks.org’da canlı yayında yaşamış gibi hissediyorum. Geçtiğimiz yıl bahar ayları… Eylem ile birlikte yaptığımız yegane rock properties programında çalmıştık Amorphis’in yeni dönemini temsil eden şarkıyı (Stone Women’ı çalmıştık, neden ve niye o şarkıyı seçtiğimizi bilmiyorum, ilk kez o programda dinlemiştim yeni albümden bir parçayı). Yeni dönem diyorum, çünkü Amorphis karakteristik bir kan değişimi yaşamıştı ve sözüm ona yaşadığı bir düşüşün intikamını alırcasına geri geliyordu.
Eclipse bence ciddi bir geri dönüştü. Bahsettiğim müzikal evrimin bir parçası da Amorphis’ten Eclipse’dir. Bir çokları için favori Amorphis albümü daha farklı bir albümdür, o albümleri bende çok severim ama benim için Amorphis Eclipse ile özel (hem de cidden çok özel) bir grup oldu. Bilmiyorum inanışımda yalnızmıyım ama Eclipse Amorphis içinde bir geri dönüş albümüydü. Grup elbette bir yere gitmemişti ama yine de geri dönüş coşkusu hissediliyordu.
Bu geri dönüş hissi ve bu hissin coşkusunu güçlendiren etkenlerden birisi de aradan çok da uzun bir zaman geçmeden gelen yeni albüm haberi oldu. Şimdi yeni albümün arifesinde piyasaya sürülme hazırlığı içinde olan Silent Waters single’ı benim adıma aynı hissi doğrular nitelikte.
Bir single pazarlama taktiği açısından çıkacak olan albümün habercisi niteliğindedir. Fakat bu haberciler albümü tanıtmak açısından oldukça yanıltıcı olabilir. Mesela Eclipse albümünü sadece House Of Sleep’ten ibaret sananlar için Amorphis Sentenced ve Him’in öncüleri olduğu bir kalıpta müzik yapmaya başlamıştır. Bu tarz müzikten hoşlananlar için House Of Sleep iyi bir single parçasıdır (aynı zamanda klip) ve ticari başarı ihtimali oldukça yüksektir. Kolay anlaşılabilir trafiği ve yüksek estetiği ile cidden de pazarlama açısından Nuclear Blast’ı utandırmamıştır. Fakat House Of Sleep üzerinden Amorphis için farklı bir yol seçmiş demek elbette yanıltıcıdır. Çünkü Eclipse’de bu parça dışında benzer kalıbı takip eden tek bir parça vardır o da Stone Women’dır ( Stone Women Eclipse’de bonus track olarak bulunmaktadır).
Bu durumu göz önünde bulundurarak Silent Waters’ı dinlerken gelecek albüm hakkında kehanetlerde bulunmamam gerektiğini düşündüm hep. Bunu düşünmem gerekti, çünkü sürekli bu eğilim içerisinde buldum kendimi.
Toplamda üç şarkı var Silent Waters’da. Bu parçalardan ikisi single’a ve albümü adına veren Silent Waters’ın iki değişik versiyonu (radyo için kısaltılmış ve albüm versiyonu şeklinde) diğeri ise muhtemelen albümde bonus track olarak var olacak olan Sign.
Silent Waters madonna vari bir piyano melodisi ile başlıyor. Gitarlar ile birlikte vokal partisyonu da başlıyor. Kalıp olarak bilindik Amorphis tarzı yerine Finlandiya Gotik Rock trafiğine sadık bir parça. Bu açıdan bakılırsa House Of Sleep geleneği oluşturabilecek bir parça, fark ise hazmı kolay trafiğine rağmen House Of Sleep’e nazaran daha ağır bir ruh haline sahip olması. Yeni vokalist Tomi’nin ses tonunu daha çok sevdiğimi Eclipse kritiğinde söylemiştim. Slinet Waters’da – tıpkı Eclipse’de olduğu gibi – Esa Holopainen ve çetesi Tomi’nin sesinin tüm karakteristik özelliklerini kullanılması gerektiği gibi kullanmışlar. Bu performans vokalistten çok grubun başarısı gibi geliyor bana. Nakarat ve öncesi vokal performanslarının dengesi ve şarkının yükseliş şekilleri düşüncemi doğrular nitelikte.
Sign ise kabaca Eclipse’deki Smoke’a tekabul ediyor. House Of Sleep dinledikten sonra Amorphis’e ne olmuş dedikten sonra Smoke’u dinleyince yaşadığınız hisse benzer bir his veriyor Sign. Silent Waters ne kadar Amorphis için yabancı bir gelenekten geliyorsa, brutal vokallerinden melodik lead gitarlarına kadar Amorphis kokan bir parça Sign.
Yeni Amorphis albümü hakkında beklentilerim doğrultusunda bir yorum yapmak benim için çok zor. Fakat şunu gönül rahatlığı ile söyleyebilirim ki ilk defa bir Amorphis albümünü heyecan ile bekliyorum. Konumuz olan Single dönersek, grupları iki şarkı ile değerlendirmeye alışık olmayan bir yazar olarak yorum yapmakta zorlansamda hem Silent Waters’ı hem de Signs’ı severek ve daha fazlasını isteyerek dinleme ihtiyacı duyduğumu söylemem gerek. Yeni albümün karakteri hakkında illa bir yorum çıkarmam gerekirse Tuonela ile Eclipse arasında gidip gelen ama daha çok Eclipse daha yakın duran bir albüm beklemek gerektiğidir.
Not: Sıkı bir Amorphis dinleyicisi olan amorf’un bu single hakkındaki yorumlarını merakla bekliyorum.