Catameina’nın Beşiktaş taraftarları gibi makyaj yaptıkları günlerini bilirim (zaten bir tek o günlerini bilirim – Morning Crimson zamanları). O günlerde grup fotosu çekilirken ortada bir bayan bulundurmak adettendi. Lakin yine aynı günlerde black metal de bayan vokal pek hoş karşılanmazdı (hala da öyle galiba). Bazı fikirleri başarısız olmasına karşın (suratın yarısını siyaha diğer yarısı beyaza boyamak çok da iyi bir olmasa gerek) gene de uyanık çocuklar Catamenia’dakiler. O zamanlar bayan klavyeci kullanarak hem foto çekimlerinde ortaya bir bayan koymayı başarmışlardı hem de sert black metal tavrını zedelememişlerdi… Pöh.
Yıllar geçti, ben o günlerden sonra, Finlandiya’nın kafayı kurtlarla bozmuş bu gençlerine hiç dikkat etmedim. Hatta bir ara dağıldılar sanıyordum. Neyse, konumuz bu değil. Location:COLD Fin topluluğun yedinci albümü. Geçtiğimiz beş albüm boyunca Catamenia çok değişmiş. Morning Crimson zamanlarında klavye ağırlıklı melodik black metal topluluğuydu Catamenia. Şimdi ise lead gitar ağırlıklı bir müzik icra ediyorlar ve müzik black metalden Finlandiya stili melodik death’e kaymış. Hatta grubu ilk dinlediğim de Children Of Bodom ve Kalmah benzerliği hissettim. Bu iki grup çok tuttuğum gruplar olmadığı için benzerlikten pek hoşlanmadım. Fakat telaşa mahal yok. Her ne kadar stil benzese de Catamenia kendi sound’unu yaratmayı başarmış. Hem artık makyajda yapmayı bırakmışlar, kötü makyajdansa hiç makyajı tercih ettiğimizden arkadaşları kutluyorum.
Albüm The Tribe Of Eternity ile açılıyor. İyi bir açılış değil, özellikle şarkının başlangıcı çok kötü. Ama şarkının kendisi gayet güzel, özellikle davul performansı göz doldurucu. İlk beş on saniyesini saymazsak albümün genelini temsil etmekte başarılı bir parça. Günün birinde canlı seyretme fırsatımız olursa eminim nakarata eşlik etmek çok keyifli olacaktır.
Galery Of Fear albümdeki en black metal parça. Sizi bilmem ama benim black metal den beklentilerim arasında yırtıcı bir saldırganlık vardır. Gallery of Fear bu beklentiye hizmet eden bir parça. Şarkının sonlarına doğru olan klavye leadi özellikle çok güzel olmuş, basit ama güzel. Albümdeki en sevdiğim şarkılardan birisi.
Coldbound ise albümün hit olacak şarkısı. Eğer bir şarkıya klip çekerlerse buna çekeceklerinden eminim. Şarkımız bir black metal şarkısından ziyade son dönem Finlandiya melodik death şarkısı. Özellikle Antti Haapsamo’nun temiz vokalleri ile gönülleri mest eden bir parça (Antti albümdeki tüm temiz vokallerden sorumlu şahıs). Başlangıç akorları ve ritimleri bana biraz Jester Race’i hatırlattı ama yine de çok güzel bir parça, şiddetle tavsiye ederim.
Tuhat Vuotta sanırsam Fince ir şarkı. Tabiri caizse gayet gaz bir parça. Nakaratı şarkıya okült bir hava katmış. Sözleri ezberlemeyi başarabilirsek gene konserde eşlik etmesi çok zevkli olacağından eminim.
Closed Gates Of Hope nakaratına kadar tipik bir black metal şarkısı gibi davranıyor. Nakaratlardaki temiz vokal bölümleri ile renk değiştiriyor. Antti Haapsamo işinin ehli bir vokalist (ses rengi bana Amorphis’in yen vokalisti Tomi Joutsen’i hatırlattı). Albümde temiz vokalleri kim besteliyor bilmiyorum ama tüm temiz vokaller çok ama çok güzel. Kıyas çok doğru olmayacak, vokal sitilleri farklı ama şarkı içi bütünlük açısından Dimmu Borgır’ın temiz vokallerine göre daha başarılı buldum Catamenia’ınkileri (elbette Vortex’in sesine laf söylemek haddimiz değil). Bu şarkıda temiz vokallere scream back vokaller eşlik ediyor (aynı numarayı Dimmu da yapar bazen). Gayet güzel bir parça, albümdeki bir diğer favorim.
Zero Gravity’nin açılışı nedense bana temple of love’ı hatırlattı. Fakat ilk rifle birlikte hiçbir benzerlik kalmadı. Zero Gravity sanırım grubun eski günlerini en çok hatırlatan şarkı. Kanımca eski günleri iyiydi, güzeldi ama özel değildi (yani en azından benim dinlediğim zamanlarında). Kanımca bu şarkıda iyi, güzel ama özel değil. Tipik bir black metal parçası. Muhtemelen bunun yerine Tuhat Vuotta’yı ya da Gallery Of Fear’ı tercih ederim.
Location-COLD albüme ismini veren şarkı. Haşur huşur sesler (karda yürümeyi temsil ettiğini düşünüyorum) ve kurt ulumaları ile başlıyor parça. İlk gitarla vuruşuyla birlikte temiz vokaller başlıyor. Şarkı boyunca temiz ve scream vokaller yer değiştirerek şarkıya eşlik ediyor. Hmm bu durum düşündürücü, Antti grubun dahili elemanı değil, o olmadan verecekleri konserlerde clean vokal kullanmazlarsa bu albüm çok şey yitirir güzelliğinden (tabii bu bizim değil onların sorunu). Bir diğer favori parça da Location-COLD, özellikle son bir dakikası klavyeli black metal sevenleri mest edecektir.
Melankolik ve orta tempo başlangıcı ve çın çın klavye tonları ile biraz Children Of Bodom’u hatırlatan bir parça The Day When The Sun Faded Away. Gene ytemiz vokaller ile doruk noktasına çıkan bir şarkı. Antti’nin sesi özellikle bu şarkı ile bana Tomi’yi hatırlattı.
Expect No Mercy. Black metal değil. Daha çok death trash. Bence problem değil. Hatta nakarat bölümü ile albümdeki en gaz şarkı olduğunu iddia edebilirim.
Kapanış ise Wasp’ın unutulmaz parçası I Wanna Be Somebody yorumu ile yapılmış. Genel olarak heavy metal parçalarının kuzeyli gruplarca yapılan yorumlarını beğenen birisi olarak bu parçayı da çok sevdim. Şarkının sonlarına doğru vokal yapan sarhoş koro ve arada duyulan kadeh tokuşturmaları şarkıya samimi bir hava katmış.
Albümdeki parçalar bunlardan ibaret. Location:COLD elime geçtiğinde tek derdim kritik yapmak için yeni bir şeyler dinlemekti. Albüm hakkında iyi şeyler yazacağımı ise hiç sanmıyordum ama Catamenia bir çok anlamda beni şaşırttı. Kendi adıma bu albümü çok sevdim ve gruba daha fazla kayıtsız kalmamaya karar verdim. Hatta derim ki Dimmu’nun son hali yerine Catamenia’nın son halini tercih ederim (Stormblast’ı son hal olarak saymıyorum).