Norveç Black Metal’inin mucitlerinden Darkthrone Mayıs ayının son günlerinde 18. Albümü Old Star yayınladı. Normalde Cemiyet olarak böyle cümleleri bitirken “müzikseverlerin beğenisine sundu” yazma eğilimimiz var. Konu Darkthrone olunca elim gitmedi. Kendimizi kandırmayalım, müzikseverlerin beğenisi bu adamların umrunda değil.
Zira Darkthrone hala canları ne yapmak isterse onu yapan iki yeni yetme müzisyenin ruhuyla müzik yapıyor. Tıpkı bundan 30 yıl önce olduğu gibi. Bundan daha TrveKvlt ne olabilir gerçekten bilmiyorum (bu arada galiba TrveKvlt tam olarak nedir onu da bilmiyorum). Hem bu kadar bilindik olup bir o kadar da yer altında kalmayı başarmış başka bir grup var mıdır acaba? Neredeyse bütün müzik endüstrisi ticari sürdürülebilirliğini konserler ve turneler üzerine kurmuşken (ve bu sırada satılan Merch’ler) bu beyfendilerin 1996 yılından beri konser vermediklerini de ayrıca belirtmek isterim.
Evet Darkthrone yaşayan bir külttür ve eminim ne Nocturno Culto ne de Fenriz müzikleri hakkında ne düşündüğümüzü zerre umursamıyordur. Bence işte bunlar hep TrveKvlt (değil mi?). Olsun biz gene de düşüncelerimizi ifade edelim:
Eğer Old Star’ı bir cümle ile özetlemem gerekirse diyeceğim şu olurdu: Saygıdeğer, yer yer güzel, genel olarak çok sıkıcı (düşündüğümden sert bir giriş oldu galiba).
Saygıdeğer çünkü üst satırlarda bahsettiğim konular. Ben bir allahın kulunun bu adamların yaptığı müzik için ticari ya da “rock star egosu” için diyebileceğini de sanmıyorum. Darkthrone müzik yapmak istediği için müzik yapıyor ve yaptığı müziği o sırada nasıl yapmak istiyorsa o şekilde yapıyor. Bu kadar net, bu kadar rahat, bu kadar samimi.
Güzel ve çok sıkıcı olma durumuysa ne yazık ki albümdeki her şarkı için “en iyi ihtimalle” aynı anda geçerli. Albümün güzel yerleri black metal olan yönleri. Buralarda bir kaç çok hoş rif var doğrudur, fakat parmakla gösterecek kadar azlar. I Muffle Your Inner Choir’in ilk yarısı, The Hardship of the Scots’un 4:20 civarında başlayan rifi, Old Star’ın ilk dakikasının sonunda başlayan rif, hadi Duke of Gloat’un başlangıcını da güzellerden kabul edelim. Albümün geri kalan yerlerindeyse ya tek seslilikten, ya düşük tempodan ya da genel olarak tansiyonsuzluktan muzdarip, muazzam bir bayıklık söz konusu.
One Star’a daha yüksek not vermek isterdim. Eğer bir tane şarkısını baştan sonra keyifle dinleyebilseydim verirdim de. Fakat bırakın keyifle dinlemeyi iyi olduğunu düşündüğüm şarkıları bile sonuna gelmeden atlamak zorunda kalıyorum. Darkthrone’a karşı özel bir ilginiz, tutkunuz varsa Old Star belki de size bana nazaran daha ilgi çekici gelebilir. Böyle bir durum söz konusu değilse muhtemelen Old Star size göre de değildir.
Bir yanıt yazın