Les Discrets – Prédateurs

Fransız topluluk Les Discrets bugünlerde Prédateurs albümüyle çalma listemde tekrardan kendine bir yer edindi. Fırsat bu fırsat Cemiyetin incelemeler bölümünde kendilerine bir yer açmak istedim. Hadi gelin önce grubu biraz yakından tanıyalım. 

2003 yılında kurulan topluluk ilk albümünü 2010 yılında çıkartabilmiş. Bu albümü gönül rahatlığıyla shoegaze ile blackgaze arasında bir yere koyabiliriz. Alcest gibi gruplara aşinaysanız kabaca neyle karşı karşıya olduğunuzu tahmin edebilirsiniz. İşin komik bulduğum tarafıysa Metal Archives topluluğa yer verme ihtiyacı hissetmemiş. Aslında haksız sayılmazlar ama Ulver, ama Alcest, ama Opeth demezler mi adama? Neyse tadımız kaçmasın. 

Bugünkü konumuz olan Prédateurs ise topluluğun 2017 yılında çıkan ücüncü (ve şimdilik) son albümü. Tür ise gaze etkilerden uzak, trip-hop, post rock ve indie üçgeninde bir yerde. Gaze müziklerden pek hoşlanmayan ve trip-hop’da literatüre pek hakim olmamakla beraber hevesli bir dinleyici olarak bu formülden çok etkilendiğimi belirtmek isterim.

Prédateurs albüme adını veren iki dakikalık bir intro ile açılıp kendilerine neden Trip Hop denildiğini anlamanızı sağlayan Virée Nocturne adlı şarkıya geçiyor. Virée Nocturne’u çok önemsiyorum. Zira hem bu gruba hem de bu albüme ilgi göstermemin yegane sebebi bu şarkıdır. Tam Türkçesi gece yolcuğunu gibi bir şeye tekabül eden şarkı (tıpkı video klibinde de olduğu gibi) sizi saatin tam üçünde dertlerin en gücüne (evet bunu yaptım) giden bir yolculukta, yolu izlerken hissettiğiniz garip dinginliğe taşıyor. Eğer bu albümden sadece bir şarkı dinleyecek olsaydınız size önerim bu olurdu (klibi de çok güzel). 

Albümün genelinde biraz önce çıktığımız gece yolculuğunun etkisi (trip hop elementler ve topluluğun genel estetik anlayışı sayesinde) sizi takip ediyor. Bazı şarkılar daha güçlü tuşelere çıkıyor, bazense ritim biraz daha sönükleşip daha saykodelik yerlerde seyahat ediyor. Fakat genel olarak Prédateurs sizi büyülü, huzurlu ama melankolik atmosferiyle “noir” bir dünyaya sokuyor. Vokal performansının naifliği ve şarkı sözlerinin ağırlıklı olarak Fransızca olması yüzünden de ayrıca gizemli bir romantizm hissetmeniz olası. 

Genel olarak içinde kötü şarkı olduğunu düşünmediğim albüm detaylarında sahip olduğu zenginliklerle göz alıyor. Vanishing Beauties’in son 15 saniyesinde sahneye çıkan lead ya da Fleur des murailles’in son yarında rol çalan baskın melodi gibi. Le reproche ise albümde Virée Nocturne ile birlikte gönlümdeki tahtı paylaşan şarkı. Açılış melodisi (aynı zamanda şarkının üzerine inşa edildiği melodi kendisi) o kadar güzel ki. Her dinlediğimde beni andan çıkartıp galaksinin başka bir köşesine atmayı başarıyor. Büyüleyici.

Les Discrets’in Gaze gruplar arasında kendince bir yeri olmasına rağmen Prédateurs’un genel olarak değeri anlaşılamamış bir albüm olduğu düşünüyorum. Eğer dinlediğiniz müzikte gizem ve geceye dair onlarca duygu olmasını seviyorsanız Prédateurs şiddet barındırmayan dünyasına muhakkak kulak vermelisiniz. Bu değeri anlaşılmamış albümden büyüleneceğizden eminim.