Shining – X – varg utan flock

Shining – X – varg utan flock albüm incelemesi. Niklas Kvarforth’dan ve temsil ettiği “imajdan” bağımsız olarak Shining’i ele almak çok zor. Bu underground anti-rock starının negatif ve uç söylemlerinin, fiziksel acıdan pek korkmuyor oluşunun, insanı belki iten belki çeken fakat her koşulda acaba dedirten bir imajı var. Bu imaj çoğu zaman müziğin önüne geçmeyi başarıyor.

Neyseki Shining hiçbir zaman bu imajın arkasına saklanma ihtiyacı olan bir grup olmadı. Sanırım bu da Kvarfoth’un sadece sahnede kendini kesen bir piç kurusundan ibaret olmamasıyla alakalı. İster Kvarforth’a İstanbul’da kitabını imzalatmış bir fanboy/girl olun, isterseniz onun poser bir yavşak olduğunu düşünün. Bu adamın iyi bir müzisyen olduğunu kabul etmek gerekiyor. Dolayısıyla X – varg utan flock’un birkaç hafta önceki yayınlanışına kadar ki heyecan ve ilgi çok da haksız değildi.

Depressive suicidal black metal diye anılan türün kendi içinde oldukça bariz/basit bir formülü var ve Niklas Kvarforth bir noktada bu formülün oluşmasında bizzat rol almış müzisyenlerden birisi. Fakat Shining uzun zaman önce bu formülün belirlediği sınırların dışına çıktı, ki bu bence ayrıca taktire şayan bir durum.

Bu sınırların dışına çıkmayı biraz daha detaylandırmak gerekirse, akustik strumming’ler üzerine kurulu pasajlardan, biz metalcilerin oldukça alışkan olduğu minör arpejelere, groove black metal ritimlerinden, depresif black metal alametifarikası alt-pick (ve damar) leadlere kadar uzanan bir sınır ihlalinden bahsediyoruz. Yer yer black metal marşlarına dönüşen, yer yer kirli bir Nick Cave’i hatırlatan vokal performansı bu denklemdeki bir diğer artı. Rock balladlarından fırlamış gitar sololarını da unutmamak gerek. Şarkı yazımındaki ustalık ise bir diğer keyifli tartışma konusu. Her şarkıda inşa edilen dinamik bir tansiyon var ve bahsi geçen dinamikliği sağlayan iniş çıkışların arkasında muazzam bir mimarlık var. Genel olarak Shining’i önemli bir grup ve X – varg utan flock’u iyi bir albüm yapan temel budur.

Bu erken kabulümüzü bir kenara koyup albüme daha yakından baktığımızda bahsetmek istediğim üç şarkı olduğunu fark ediyorum. Herşeyden önce Gyllene portarnas bro! Kesinlikle albümdeki en çok sevdiğim şarkı. İşinizi gücünü bırakıp hemen dinlemeniz gerekiyor! Başlangıç rifinin ilk saniyesinden itibaren şarkının başka bir lead melodiyi çağırdığını hissediyorsunuz. İçten içe bu rifin neye ihtiyacı olduğunu, sizi neye hazırladığını tahmin ediyorsunuz ve 26. saniye biterken tahminleriniz gerçekleşiyor. Kesinlikle hem albümün hem de grubun en iyi şarkılarından bir tanesi.

Diğer yakından bakmak istediğim şarkılarsa Svart ostoppbar eld ve Jag ar din fiende zira bu iki şarkı hakkında düşündüklerim albüm hakkındaki genel görüşümü de temsil ediyor.

Svart ostoppbar eld ile başlayalım. Tam Türkçesi sürüsü olmayan kurt anlamına gelen şarkı aynı zamanda albümün açılış şarkısı. Shining’in kullanmayı sevdiği groove, post punk black metal rif/ritimlerinden bir tanesiyle başlıyor şarkı. Genel olarak black metalin bu yönünden pek keyif almayan birisi olarak şarkıyı ilk duyduğumda ister istemez suratım biraz ekşidi. 3. dakikasından sonra şarkının çehresinin tamamen değişiyor olması sayesinde şarkıdan uzak durmaya gerek duymadım ve zamanla açılış pasajından da keyif alır hale geldim.

Diğer tarafta Jag ar din fiende. Gene groove başlayan bir şarkı. İkinci dakikanın başında müzik melankolik bir rife uyumlu bir geçiş yapıyor, tam o sırada kirli bir temiz vokal başlıyor. Ardından da beklenmedik bir gitar solosu… Şarkı tekrar groove rife geri döndü derken birden dördüncü dakikaya doğru depresif black metal türüne gönül veren dinleyicilerin yüzünü güldürecek karanlık bir arpej başlıyor.

Genel olarak Shining bunu yapıyor. Her şarkının içinde onu oluşturan, bütünden bağımsız durmayan fakat kendi içinde farklı kutuplarda bulunabilen pasajlar var ve bu pasajlar arasındaki geçişler, en ayrık uçlar arasında olanlarda bile, kesinlikle bütünlük hissine zarar vermiyor. Kendi adıma bazı bölümlerde kullanılan groove yerlerin çok da hayranı olmamakla beraber, o bölümleri şarkılardan çıkartsak yerine ne koyabilirdik emin olamıyorum ve genel olarak bu bölümlerin bir amaca hizmet ettiğini ve gerekli olduklarını görebiliyorum.

Shining X – varg utan flock ile sadece black metal dinleyicisinin değil, türden bağımsız, müzik severim ben diyen herkesin dikkatini çekebilecek bir iş ortaya koyuyor. Herkes sever mi diyecek olursanız, eminim Kvarforth’un da böyle bir derdi yoktur fakat sizler bu tür müziklerle arası iyi dinleyicilerseniz muhakkak albüme bir şans vermelisiniz.

NOT: Albümde iki adet cover bulunmakta. İlki Placebo’dan In The Cold Light of Morning diğeri de geçtiğimiz günlerde Marilyn Manson tarafından da yorumlanan Gerard McMahon’dan Cry Little Sister.

Shining X – varg utan flock albüm kapağı