Vltimas – Something Wicked Marches In

Vltimas ve ilk albümleri Something Wicked Marches In kadar beni heyecanlandıran başka bir yıldızlar grubu (ve albümü) olmuş mudur bilemiyorum. Bir tarafta Death Metal’i icat eden gruplardan bir tanesinin (Morbid Angel) en görkemli zamanlarında bas-vokal olarak görev almış (en kötü zamanlarını da unutmadık :P), gelmiş geçmiş en iyi death metal vokalistlerinden David Vincent (bu arada Glen Benton >>> David Vincent). Diğer tarafta Mayhem’in müzikal kimliğinde Euronymous’dan çok daha fazla etkisi olan, gelmiş geçmiş en yaratıcı ve stilist black metal gitaristlerinden Rune “Blasphemer” Eriksen. Adeta Sarah Connor’ı öldürmek için gelecekten gelmiş gibi davul çalan Cryptopsy davulcusu Flo Mounier de cabası. Eğer bu isimler sizi heyecanlandırmıyorsa isterseniz sizi Sentenced incelemelerime alalım. 

Ama diğer taraftan herkesin bildiği de bir gerçek var. Yıldız grupları genelde yıldızlarının altında kalan, bekleneni veremeyen albümler çıkartıyor ve bir süre içinde sönüp gidiyor. Dolayısıyla Vltimas için de benzer bir risk söz konusu diyebilirdik. Eğer albüm çıkmadan önce albümün yarısı yayınlanmamış olsaydı. Belki de sebep Vltimas sönmüş yıldızlardan oluşan bir grup olduğu içindir (Flo Munier hariç diyelim).

Sönmüş yıldızları açmak gerekirse. Kendisi Death Metali müritlerinden birisidir, kimse reddedemez fakat David Vincent’ın Domination’dan sonra yaptığı işlerin hiçbirisi benzer bir etki yaratmadı. Illud Divinum Insanus’dan nefret eden bir dinleyici hiçbir zaman olmamakla beraber o albümü Covenant ile karşılaştırmaya ben de cesaret edemem. Rune “Blasphemer” Eriksen ise sanırım hiçbir zaman çok da yıldız bir gitarist olmadı. Bugün dinlediğimiz Mayhem müziği etkisinde hiç kimsenin bu beyfendiden daha fazla etkisi yoktur ve Declaration of War albümüyle göstermiştir ki kendisinin eşi benzeri olmayan bir estetik anlayışı vardır. Fakat bunlar sanatçının Mayhem ile yollarını ayırdıktan sonra işinin rast gitmesine sebep olmadı. Flo Munier ise bence gayet iyi durumda, başarılarının devamını diliyorum. 

Vltimas tür olarak Black Death metal kırması bir müzik icra ediyor. Bu türü düşününce aklınıza Behemoth, Belphegor ya da Necrophobic gibi isimler geliyorsa sizi hemen uyarmalıyım Vltimas bu tarz bir müzik icra etmiyor. Vltimas black metalin daha deneysel, avant-garde ve atonal soğukluğuna sırtını dayıyor ve onun üstüne bir death metal icra ediyor. Bu da bahsi geçen gruplara göre dinlenmesi daha zor, duygusal katalizörlerden arınmış bir deneyime oluşturuyor. Şarkılar tek gitar üzerine inşa edilmişler. Bu tür bir müzikte tek seslilik çok çok büyük risk fakat Rune “Blasphemer” Eriksen için boşuna yaratıcı gitarist demiyoruz. Renkli ve zengin gitar yazımı sayesinde şarkılar ne temposunu yitirip garip bir Satyricon bayıklığına kapılıyor ne de sadece ritimden ibaret ruhsuz bir kafa sallama maratonuna dönüşüyor. 

Davul yazımında da benzer bir yaratılcık görüyorum ve bunun şarkıların tek gitara rağmen çok sesli hissettirdiğini düşünüyorum. Muted riflerdeki çift kros performanları çok keyifli, ayrıca değişken tempo hiçbir zaman “davulcu şarkının burasında dinleniyor” hissettirmiyor.

Vokal performansı ise albümde en çok arada kaldığım yer oldu. Allahı olan David Vincent’e kötü vokal demez (hehe). Fakat bu albümde bir çok yerde daha hızlı, kendi içinde tansiyonu daha dinamik vokallere ihtiyaç duyduğumu hissettim. Sanatçının alametifarikası olan AAAAA vokaller burada da var. Fakat müziğe bir şey kattıklarını düşünmüyorum. Bunu da yapabiliyorum yapsak mı diyerek eklenmiş gibiler. 

Albümün tümüne baktığımda ise bir şekilde ayrışabilen bir hit olmadığını görüyorum. Daha gotik, daha duygusal, daha şah damarına basan, tüyleri diken diken eden black metal öğeleri yerine kimliğini avant-garde black metal üzerine inşa ediyor oluşu bunun en büyük sebebi olabilir. Kabul çok çok daha zor bir patika. Fakat bu bizlerin bir hit ihtiyacında olduğumuz gerçeğini de değiştirmiyor. Albüm çok iyi performanslar çok iyi, besteler falan şahane ama çok küçük bir dokunuş eksik. Çok küçük fakat büyülü bir dokunu. 

Buna rağmen Something Wicked Marches In inanılmaz iyi bir albüm ve sadece Rune “Blasphemer” Eriksen’nın bulduğu yeni rifler için bile dinlemeye değer. Ayrıca böyle bir kadrodan diğer gruplarının kimliğini tekrar etmeyen bir proje dinliyor olmak bile kayda değer bir durum. Bence (eğer Rune ve David anlaşabilirlerse) Vltimas çok sıkı bir albümle müzik dünyasına ilk adımını atmayı başardı ve bundan sonrası için heyecanlanmakta hiçbir sakınca yok. Something Wicked Marches In başyapıt niteliğinde bir albüm olmamakla beraber çok ama çok iyi bir albüm ve beklediğimiz “o” albümün çok da uzakta olmadığını hissettiriyor.