Abyssic Hate – Suicidal Emotions (2000)

Asıl atmosferik black metal bu işte… Suicidel Emotions ilk rfiten son rife kadar karanlık bir albüm. Bu yüzden de Abyssic Hate’in müziği kesinlikle gün ışığında dinlenmez. Muhakkak karanlıkta, muhakkak tek başına, yazı yazarken ideal, kitap okurken makul ve zevk verici maddelerle kullanımında ölümcül (ki bu durumda kullanılan maddenin zevk vermediği ya da yoğun bir melankoli dalgasının bir “zevk” olduğu kabul edilebilir).

Abyssic Hate şarkı sözlerinde nelerden bahsediyor bilmiyorum. Tek kişilik bir proje olan Abyssic Hate’in adamı Shane Rout’un derdi nedir hiç bir fikrim yok fakat yine de müziğin derdini biraz anlayabiliyorum ki müziğe bir mühendis edasıyla yaklaşan ukala o..pu çocukları bunu kesinlikle beceremeyeceklerdir. Sıkı durun genç mühendisler topu topu beş ya da yanlışlıkla altı rif ile on iki buçuk dakikalık şarkılar dinleyeceğiz. Bu tarz müziğin genel akım gruplarını düşünürsek Abyssic Hate için progresive müzik yapıyor bile diyebiliriz. Lakin sözlerim progresive diyince gözleri açılan genç mühendisleri yanıltmasın, bu müzik kesinlikle onlara göre değil.
Fakat gece vakti, vakit geçirirken ağır duygularını Katatonia ile demlemekten sıkılan cesur arkadaşlar gerekli koşulları sağlarlarsa bu müzik ile bambaşka bir yolculuğa çıkabilirler. Koşullar ise gayet net; karanlık, yalnızlık ve bırazcıkta umutsuzluk. Birazda umutsuzluktan ya da melankoliden sarhoş olmayı önerebilirim ama sonuçlarının nasıl olacağı konusunda endişeli olduğum için sanırım yapmayacağım.

Bundan yıllar önce bir tanıdığıma, bir şekilde bir black metal grubunu dinletmiğimde (şu an konumuzla alakası olamayan br topluluktu) bana neden böyle bir müzik dinlediğimi sormuştu. Sonrasında da endişe ile devam etmişti;

“böyle bir müzik sizin iç dünyanızı yansıtır, tanrım sizin neyiniz var”

İşte Abyssic Hate’de böyle bir müzik var; iç dünyanızı karartan. Acı dolu değil, belki hüzünlü ama asla ağlak değil. Sadece karanlık, sadece karanlık…