Avusturalyalı depresif black metal grubu Advent Sorrow yeni albümü Kali Yuga Crown ile karşımızda ve ben bir süredir hem merakımdan hem de bu makaleyi size yazabilmek için topluluğu dinliyor, sosyal medyasını takip ediyor, adamları anlamaya çalışıyorum.
Anlamaya çalışıyorum çünkü topluluğun 2017 yılında yayınladığı Pestilence Shall Come adlı Single’ını çok sevmiş olmama rağmen oldukça da şaşırmıştım. Özellikle de video klip sonrasında. Toplumsal çatışmalara karşı bir black metal grubu? Klip çeken depresif black metal grubu? Üstelik sık sık konser veren, sosyal medyayı aktif olarak kullanan bir depresif black metal grubu? Bu sorular geceleri uykumu kaçırıyordu…
Kali Yuga Crown Verminblood adlı parçayla başlıyor. Uzun, karanlık bir introdan sonra, DSBM alametifarikası olarak bir nefes çekiş sesi ve ardından gelen scream vokaller… Tüm albüm boyunca şükürler olsun diyişlerimin ilki de tam olarak burada başlıyor.
Her ne kadar depresif müzikleri seviyor olsam da DSBM’i oldukça sıkıcı buluyorum ve DSBM’de nefret ettiğim iki şey varsa biri Silencer ile başladığına inandığım cıyaklama vokaller diğeri de kökeni Satyricon’a kadar giden, Shining vesilesiyle de bu türe sıçrayan punk/groove etkilerdir.
Şükürler olsun ki topluluğun vokalisti Rhys King kuyruğuna basılmış bir kedi gibi performans sergilemiyor. Hatta şunu da ayrıca ifade etmem gerek, Rhys King çok iyi bir black metal vokali icra ediyor. Bir kere scream’in tiz ve hafif brutalimsi bas tonları arasındaki geçişleri çok iyi yönetiyor, yerinde kullanıyor ve vurguyla uyumu şarkı bütünlüğünü ayrıca arttırıyor. Vokal ritmindeki ani değişiklikler, planlı aksamalar ile şarkılara ayrıca bir gerilim, dinamik katıyor. Gene Verminblood’da “Verminblood will mark my weapon” denildiği yer buna kusursuz bir örnek. Spearhead’deki temiz vokalli kapanış ise (bu performansın da Rhys King’e ait olduğunu düşünüyorum) sanatçının gelecekteki performanslarını daha da merak etmemi sağlıyor.
Albüm ilerleyip şarkılar geçmeye devam ettikten sonra ikinci şükürler olsunum geliyor. Advent Sorrow beste yapmayı biliyor. Kendini tekrar etmiyor, hep aynı his/renk içinde sıkışmıyor, türün gereklerini layığıyla karşılayan lead gitarlara sahip. Hatta topluluğa gönlümü kaptırdığım şarkı Pestilence Shall Come’ın lead gitarları çok çok güzel. Yeri geldiğinde daha saldırgan, tempolu ve güçlü black metal duruşuna groove’laşma tuzağına düşmeden ulaşmayı başarabiliyor. Bu anlarda varlığını hissettiren punk etkisiyse (üçüncü şükürler olsunum) hem şarkıların enerjisi hem de hizmet ettiği atmosferle bu şarkı başka bir grubun mu dedirtmiyor. Bu arada Wells of Poison Wtaer’ın ikinci dakikasına girerken yaşanan atmosfer değişimini ayakta alkışladığımı ayrıca belirtmek isterim.
Advent Sorrow iyi bir grup ve kariyerinin bu kadar başında olan bir topluluğun ikinci albümünde bu kadar başarılı olması ve icra ettikleri türe rağmen şimdiden bu kadar geniş kitlelere ulaşabilmesi bence kesinlikle taktire şayan. Şimdiden 2019’un en özgün, en kendine has black metal albümlerinden bir tanesi olan Kali Yuga Crown’a muhakkak bir şans verin.
Bir yanıt yazın