Topluluğun genel çizgisinin dışına çıkmayan çok iyi bir albüm.
- Albüm
Fransız black metal okültistleri Blut Aus Nord 12. Albümü Deus Salutis Meae tekrar karşımızda. Bir önceki albümleri Memoria Vetuta III: Saturnian Poetry’i 2014 yılında çıkartan topluluk kendine münazır black metal anlayışını meşrulaştırmaya devam ediyor.
Blut Aus Nord (gramer olarak yanlış olmakla beraber Kuzeyden gelen kan anlamına geliyor) 1996 yılında çıkardığı ilk albümden bugüne kadar ki zamanda karanlık müziklerinin içinde hem tutarlı hem de deneysel olabilmeyi başaran bir topluluk. Deneysel çünkü müziklerinde endüstriyelden noise’a kadar sludge’dan doom’a kadar bir çok farklı tarza dokunuş yapabiliyorlar. Tutarlı, çünkü ne kadar farklı tarzlardan beslenseler de bu türlerin hepsini bir çatı altında bütünleştirip Blut Aus Nord sesini oluşturmayı başarabiliyorlar.
Bu doğrultuda Deus Salutis Meae (Deus Salutis Meæ – Kurtuluşumun Tanrısı demek) Topluluğun 23 yıllık kariyerinin bir özeti niteliğinde. Ağırlıklı olarak mid tempo ilerleyen bir müzikle karşı karşıyayız. Tüm şarkılarda endüstriyel bir alt yapı bulunmakta. Tam burada topluluğun endüstriyelliği hakkında biraz konuşmakta fayda var.
Her hangi bir topluluk için endüstriyel kelimesini kullandığımız zaman ister istemez elektronik müzikle (uzak ya da yakın) temas halini düşünmeye başlıyoruz. En önemli bilgiyi hemen verelim, Blut Aus Nord’da durum kesinlikle bu değil. Grubun kullandığı sampler’ların topluluğun inşaa etmekte çok iyi olduğu soğuk, tekinsiz, kaotik ve (tabiiki) korku dolu bir ayin atmosferinden hizmet etmekten başka hiç bir amacı yok.
Uç metal türlerinde Noise işler müzikteki korkunun en steril en rafine halini temsil ediyor. Blut Aus Nord tam olarak bir noise grubu olmamakla beraber bu temsili müziğine yedirmeyi çok iyi başarıyor. Bir üst paragrafta değindiğimiz endüstriyelliğin monoton hali ve noise efektlerin kaotikliği sizi doğrudan Deus Salutis Meae olarak geçen ayinin içine sokmayı başarıyor. Apostatis ve Ex Tenebrae Lucis’in solo atıyormuş gibi davranan gitarları ve Abisme’nin başlangıcından itibaren geleceğini anladığımız ve heyecanla beklediğimiz son lead rifini dışarıda tutarsak çoğu zaman minimalist ve loop halinde devam eden gitarlarla karşı karşıyayız diyebiliriz. Evet, metal müzikten yoğun gitar işçiliği bekliyorsanız Blut Aus Nord size göre değil. Fakat Blut Aus Nord’un gitarı sadece arkada bir cızırtı yaratmak için kullanmadığı da çok açık.
Vokallerde grubun artık alametifarikası olan çeşitlilik Deus Salutis Meae’da da söz konusu. Bazen tok scream/brutal vokallerle, bazen de koro vokallerle ilerliyor şarkılar. Fakat vokal tarzı ne olursa olsun genel olarak soundun ortasında, hatta belki biraz arkasında kalan boğuk bir vokal performansı söz konusu. Belki başka bir gruptan bahsediyor olsaydık bunun kötü bir miksing tercihi olduğunu düşünebilirdik. Fakat Blut Aus Nord’un ne yapmaya çalıştığını anlayan dinleyiciler olarak tercihin doğrulunu anlıyoruz.
Kişisel olarak en iyi Blut Aus Nord albümü olarak göremiyorum Deus Salutis Meae’i. Fakat grubun müzikal yolculuğunda oluşan bu yeni durağın, grubun rotası içinde kesinlikle sırıtmadığını düşünüyorum. Deney yapma konusundaki cesaretini ve bunu yaparken kendi rengini kaybetmeme konusundaki ustalığını iyi bildiğimiz topluluk için Deus Salutis Meae yeni bir kilometre taşı değil, bu doğru. Fakat grubun yaklaşık 23 yıldır devam eden kariyerinde topladığı tüm bilgi ve deneyimin bu şekilde derlenişine şahit olmak çok güzel.
Blut Aus Nord’u ve yaptığı türü bilen dinleyicilerin albümden memnun kalacaklarını düşünüyorum. Black metal’in farklı yönlerini keşfetmek isteyen, özellikle de avant-garde ya da progresif genişlemeler yerine, daha mistik (ve korkutucu) bir deneyim arayanlar için de doğru bir adres olacaktır Deus Salutis Meae.
