Katatonia – City Burials

City Burials Albüm İncelemesi | Katatonia benim için çok özel bir topluluk. Öyle böyle değil. Dolayısıyla yeni albüm haberi de albümün gelmesi de büyük hadiseler benim için. The Fall Of Hearts’a rağmen. Evet The Fall of Hearts oldukça büyük bir hayal kırıklığıydı… Hadi gelin, bu hayal kırıklığından dört yıl sonra gelen City Burials’a yakından bakalım. 

Katatonia hakkında

Ama önce isveçli topluluğu tanımayan okuyucularımıza kısaca Katatonia’dan bahsedelim. Topluluk kariyerine 1991 yılında, yoğun death/black metal etkili bir doom grubu olarak başlıyor. Brave Murder Day ile de bu türde bir başyapıta izma atıp müzikal yolculuğunun bir dönemini kapatıyor. Discouraged Ones ile başlayan temiz vokalli, pop-rock trafiğindeki müzik birkaç albüm sonra hafif progresif bir hal almaya başlıyor. Bu hafif Progresif hal Night Is The New Day ile doruk noktasına ulaşıyor. Sonrasında ise The Fall Of Hearts ve City Burials.

City Burials nasıl bir albüm?

City Burials’ın en büyük şansızlığı bir Katatonia albümü olarak değerlendirilecek olması. Cemiyet yazarları olarak tüm Katatonia albümlerini inceledik (konser albümleri hariç). Orada da görebileceğiniz gibi topluluk kariyeri boyunca birçok şahesere imza attı. Bu kadar yüksek standartlarla mücadele etmek çok da kolay bir şey sayılmaz. 

Fakat güzel haberi size hemen vermek istiyorum. City Burials kesinlikle ama kesinlikle The Fall Of Hearts gibi bir albüm değil. O albümün sorunlarını onun incelemesinde detaylı anlatmıştık, kısaca özetlemek gerekirse şarkıların kendi içinde bütünlükten uzak rifleri ve bana göre anlamsız trafikleri vardı. Diğer taraftan nakaratlarıyla beni yakalayan sadece bir ya da iki şarkı vardı. Onlarda beklediğim Katatonia etkisini yaratmakta çok da başarılı değildi (Decima hariç diyelim). 

City Burials’ın en güzel yönü, The Fall Of Hearts’ın beste soruna sahip olmaması. Evet The Fall of Hearts’la başlayan heavy/progressive etkisi City Burials’da da devam ediyor. Neyseki bu sefer topluluk heavy/progressive etkiye kendi karakterini enjekte edebilmiş. Trafiklerde ise hala abuk bulduğum tercihler var ama kesinlikle “neredeyiz lan şu an” dedirtmiyor.

Nakarat konusunda da The Fall Of Hearts’a göre çok çok iyi bir yerde City Burials. Hala eski katatonia nakaratlarını özlüyorum fakat topluluk doğru yolda bundan eminim. Bir de şarkı sözlerini biraz daha şarkı sözü gibi yazsalar. Özellikle nakaratlarda sözler düz yazı olarak yazılmış gibi hissettiriyor. Anlamakta zorlandığım yerse özellikle Behind The Blood ve albümün açılış şarkısı Heart Set To Divide nakaratları. İki şarkının nakaratında da yarım ya da bir saniyelik çok güzel yerler varken, bütünde bir gariplik var. 

Bu garipliği şarkı sözleriyle ilişkilendiriyorum. Sanki şarkı sözleri lirik olarak değil de düz yazı gibi yazılmış ve Jonas bu sözleri riflerin üstüne giydirmeye çalışmış gibi. 

Albümün öne çıkan anları

Albümü ilk dinlediğimde beni hemen yakalayan sadece Fighters ve ilk single Lacquer oldu. Daha sonrasında ise zamanla Vanishers ve The Winter of Our Passing’e alıştım (The Winter of Our Passing’in nakaratı başlarken Racing Heart’ı hatırlayanlar 🙂 ). Bir süre sonra Rein (beni Viva Emptiness’a götürdü) ve City Glaciers’da gönlümü fethetti. Flicker ve Neon Epitaph’a da ısınmaya başladığımı söyleyebilirim. Untrodden ise hem solosu hem lead melodileriyle o kadar güzel bir şarkı ki anlatamam (solonun tam 2:31’daki melodisiyle mest olurken, 2:44’de ise tüyler diken diken!). 

City Burials hakkında son sözler

City Burials ilk izlenim olarak bana Katatonia’dan beklediğim albüm tam olarak bu değil dedirtti bunu yadsıyamam. Ama albüme vakit ayırdıkça içine girmeye, onu sevmeye başladım. Garip olan şu ki tüm Katatonia albümleri derinliklerinde ayrıca detayları olan albümlerdir ve sizi en başta yakaladıkları için derinleşme ayrıca bir efor gerektirmez. City Burials ne yazık ki sizi içine çekme konusunda eski Katatonia albümleri kadar hevesli değil. O eforu sizin göstermeniz gerekiyor. Eğer o eforu göstermek isterseniz oldukça güzel bir albüm sizleri bekliyor.