Kriegsmaschine Apocalypticists albümü ile Musiki Cemiyeti’nde mutlaka yer alması gereken gruplardan bir tanesi. 2018 de çıkardıkları bu albüm, gözümüzden kaçan çalışmalar arasındaydı ne yazık ki. Kriegsmaschine’i yaratan müzisyenler aslında Musiki Cemiyetinin değerli okuyucularına uzak değil. Grubun beyinleri M. ve Darkside aslında favori gruplarımızdan Mgła‘nın da arkasındaki itici güç. Öncelikle, bu ikilinin, Emrah‘ın çok değerli kaleminden çıkan Exercise in Futility ve Age of Excuse albümlerinin enfes incelemelerini okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum.
Kriegsmaschine Apocalypticists ile Mgła dinleyicilerinin de tahmin edebileceği gibi black metal icra ediyor. Peki iki grubun da black metal yaptığı aşikar ise buna gerek var mı diye düşünmedim değil. Bu Leh kardeşlerimiz, Mgła gibi dünya üzerindeki sayılı gruplardan birinde yoluna devam ederken niye bir başka projeye ihtiyaç duysunlar? Bir başka şekilde mi hislerini ve düşüncelerini açıklamaya ihtiyaçları var? Yanıt gerçek anlamda müziklerinde gizli. Kriegsmaschine de black metal olmasına rağmen Mgła’dan epey farklı diyebileceğim bir müzik yapıyor. Gelin bunu açalım.
Çiğliğin, korkutuculuğun, nefretin ve nihilizmin şeytani ve ayinsel bir biçimde vücut bulmuş hali diye özetleyebilirim albümü ve müziği. Albümün ilk saniyesinden itibaren atmosfer dinleyici etkisi altına almayı başarıyor. Ağır tempolu hiptonize edici davullar ve ona eşlik eden gitar ritmleriyle beraber müzik dinleyiciyi karanlığa davet ediyor. Bunu yaparken ilginç bir şekilde şarkıların bu karanlık etkisinden dinleyicinin kurtulması çok zor. Grup burada kesinlik black metalde alışkın olduğumuz normların çok ötesinde ve dışında bir müzik sunuyor. Blast beatler, hızlı ritmler ve çiğ vokallerin aksine son derece çiğ, yavaş, ayinsel ama bir o kadar kızgın ve gaza getirici. Bunu yaratmayı başarmalarının en büyük nedeni albümün prodüksiyonu bence.
Teknik ve genel olarak, davullar açık ara albümün başrol oyuncusu. Gitarlar geri planda diyebiliriz. Melodiler ve doom vari ritmler tabi ki var ama yardımcı oyuncu rolünde. Bu da albümün havasını gerçekten çok etkilemiş ve belli ki müzisyenler bu konuda tam bir zafer elde etmiş. Davullar ön planda dedik. Darkside bu albümdeki performansı ile beni extreme metal’de Richard Christy’nin Death, Sound of Perserverence albümündeki performasından sonra en fazla etkileyen müzisyen konumunda. Extreme Metal’in tartışmasız günümüzdeki en iyi davulcularından. Caz tipi zillerin black metal’e yedirilmesini geçtim, perküsyonların tarihteki en etkili kullanımlarından birine tanıklık ediyoruz. Perküsyonların müthiş kaotik olmasına rağmen hiptonize edici olduğunu dinlemek çok keyifli. Her bir vuruş bilinçli ve ölçülü.
Albümde beni şaşırtan bir durum da Mgła dan farklı olarak vokalleri cuk diye oturması. Epey beğendim. M., daha death ve doom bir şekilde olaya yaklaşmış. Müziğe yakıştığını düşünüyorum. Ama bazen yine de tek düzeliği göze çarpıyor. Zaten albümde bulabildiğim tek kusur da burada. Ama Mgła Age of Excuse’a göre çok daha iyi olduğu belli.
Şarkıların genel olarak girişleri yavaş ve minimalist. Gelişme bölümleri olgun ve hazırlayıcı. Sonuç bölümleri kızgın, patlayıcı ve ölümcül. Bu durum neyseki hiç bir şarkıda sırıtmıyor ve her şarkı özel olmaya devam ediyor. Bu adamlar hakikaten müthiş müzisyenler ve bende Mgła’nın yaptığı etkiyi fazlasıyla Kriegsmaschine Apocalypticists albümü ile başarmış durumdalar. Bu tarz albümlerin varlığıyla black metal benim için hala büyüleyici ve özgün. Heavy Metalin bence lokomotifi ve bu durum oldukça hoşuma gidiyor. Kesinlikle dinleyiniz ve dinletiniz.
- Savaş makinesinin kıyamete yolculuğu
