Minenwerfer – Alpenpässe

Minenwerfer Alpenpässe adlı 2019 çıkışlı albümleri ile Musiki Cemiyeti’ne biraz geç de olsa konuk oluyor. Geç olsun güç olmasın. Black metalin neden asla çok büyük kitlelere ulaşamayacağını güzelce özetleyen bir albüm ile karşı karşıyayız. Black Metali özel kılan yanlarından bir tanesi de kesinlikle bu durum. 2019’da gözümden kaçmış ama mutlaka black metal severlerin dinlemesi gereken albümlerin başında geliyor.

Kimdir? Necidir?

Minenwerfer Alpenpässe albümü ile atmosferik kulvarda yüzen bir black metal grubu. İşledikleri konu ise yoğunlukla I. Dünya Savaşı. Konuya ilgi duyuyorsanız 1914 grubuna da göz atın ve Emrah‘ın harika albüm kritiğini okuyun. Grubun adı almanca mayın dağıtıcı (mortar) anlamına geliyor. Alpenpässe ise almancada Alpler geçiti olarak çevrilebilir. Bu yalnız sizi şaşırtmasın zira grup Birleşik Amerika’lı. Daha da belirgin olmak gerekirse Sacramento’lu. Grup iki kişiden oluşuyor ve isimleri ise utanç verici: Generalfeldmarschall Kriegshammer (Mareşal General Savaş Çekici) ve Wachtmeister Verwüstung (Askeri İnzibat Yıkım). Evet komik isimler ama albüm nasıl?

Albüm hakkında…

Alpenpässe çok iyi bir albüm. İşlenen konu çok spesifik. I. Dünya savaşında, Avusturya-Macaristan ile İtalya arasındaki çıkar ilişkilerinden dolayı Alp dağlarına sıkışıp kalan ve ölen binlerce askerin trajedisini, eziyetini, yakarışlarını ve acısını anlatıyor. Konu hüzün ve keder dolu, albümün müziği de keza böyle. Genelde Marduk ve benzeri gruplardan alışkın olduğumuzu otomatik tüfek benzeri savaşı anlatan bir black metal yok. Atmosferi çok ön planda, yer yer progresif, melankolik gitar sololarıyla döşeli hüzünlü bir black metal var. Tabi bu hiç blast beatler ve hızlı tremolar yok anlamına gelmesin. Örneğin Dragging the Dead Through Mountain Passes şarkısı, Panzer Division Marduk’ta yer alsa sırıtmaz. Albüm geneline bakarsak bunlar için müziğin en önünde duran öğeleri olmaktan çok destekleyici yan parçaları demek daha doğru.

Teknik Detaylar

Minenwerfer Alpenpässe albümüyle organik bir sound elde etmeye çalışmış ve bunu başarmış. Bu özellikle davul soundunu güzelleştirmesine rağmen hataların dinleyicilerin dikkatinden kaçmasını engellemiş. Bol bol tempo ve atak hataları mevcut ama müziğin etkisinden birşey götürmüyor. Miksde haliyle gitarlar arada kayboluyor. Ama ben genel olarak bu tarz bir kaydı steril bir kayda göre daha çok seviyorum. Black metal ve gitar sololarının bir araya geldiğine tanıklık çok etmeyiz ama bu albümde durum farklı. Sert şarkılardaki yılgınlık ve kargaşa, melodik şarkılardaki hüzün ve keder dolu sololar harika olmuş. Müziğin progresif yanıyla o kadar iyi örtüşüyor ki, müziğin lezzetine lezzet katıyor. Bunu organik olarak black metal gibi tavissiz bir müziğe yedirmek kolay değil. Epey takdir ettim. Grupta ayrıca dikkatimi çeken nokta da deneysellikten hiç kaçınmamaları. Müzik yer yer progresifleşirken Tiroler Edelweiss gibi bir parçada tamamen neo-folk bir havaya bürünebiliyor. Ayrıca tam emin değilim ama yer yer folklorik tınıları yakaladığımı düşünüyorum.

Kapatırken..

Düşününce albümde işlenen bu tarz bir konu sanırım sadece Black Metal ile anlatılabilirdi. Alplere sıkışan mazlum, umutsuz ve ölümü bekleyen insanların makus talihini depresif ve atmosferik bir şekilde ağıt yakan tarzda sadece black metal anlatabilirdi. Tabi ki halk ozanlarının yerel müzikleri hariç. İncelemeyi kapatırken albüm kapağına değinmeden olmaz. Müziği daha iyi tarif eden bir kapak bulunabilir miydi emin değilim? Konuyu anlatan harika bir fotoğraf bulmuşlar. Sadece albüm kapağına bakıp müziğin ilginç olduğu belli oluyor. Son yıllardaki amerikan black metali yükselişini devam ettiriyor ve bizlere çok iyi bir albüm sunuyor. Black Metal’e gönül verenler dinleyiniz..