Aslında Woods of Ypres’in vokali ve gitaristi David Gold ölümünden 4 gün önce attığı tweet ile son albümünü oldukça güzel bir şekilde özetlemiş. Ama hem bu şaheser albümü ve arkasındaki müthiş insanı anmak hem de sevgili cemiyet takipçilerine albüm hakkındaki düşüncelerimi ve arkasındaki trajik hikayeyi paylaşmak üzere buradayım. Konuşacağımız başyapıt her ne kadar Woods 5: Grey Skies & Electric Light olarak isimlendirirse de grubun 4. stüdyo albümüdür.
Woods of Ypres ve David Gold Hakkında
2002 yılında David Gold tarafından Ontario/Kanada’da kurulan Woods of Ypres, ilk dönemlerinde black/doom metal icra etmiş ama son albümlerinde daha çok doom/gothic metale yönelmeye başlamıştır. Aslında her ne kadar kendisi röportajlarında kabul etmesede Woods of Ypres, David Gold’un tek kişilik müzik projesidir. Bunun en büyük göstergesi 9 yıllık kısa tarihlerinde tam 22 üye değişimi yaşamış olması ve çoğu albümün stüdyo kayıtlarını David Gold’un tek başına yapmasıdır. David Gold’un psikolojik problemleri ve grubun sürekli eleman değişikliğinden dolayı çok az konser verebilmiş ve yaptıkları işlerin kalitesine göre bilinirliliği oldukça az olan bir gruptur Woods of Ypres. David Gold ne yazık ki son albümü yayınlanmadan önce trajik bir trafik kazasında hayatını kaybediyor ve ne kadar üzücüdür ki piyasaya çıkışını göremediği albüm, grubunun bu zamana kadar yaptığı en iyi iş olarak nitelendiriliyor. Hatta Kanada’nın en prestijli müzik ödülünde yılın en iyi metal/rock albümü seçiliyor. Birkaç cümle önce David’in psikolojik sorunları olduğundan bahsetmiştim. Aşık olduğu kız tarafından kabul göremeyen David uzun yıllar boyunca hayatını depresyon ve bunalım içinde geçirmek zorunda kalmış. Ona bu acıları yaşatan insanla karşılaşmamak için doğduğu ve büyüdüğü şehirden taşınmaya karar vermiş ve kararını gerçekleştirmiş… Ama kaderin bir oyunu olarak acı çektiği şehre dönerken hayata gözlerini kapatmış. Aslında Woods of Ypres albümlerini gözden geçirdiğimizde görüyoruz ki David yaptığı her albümde bize hayatının aşkına karşı hissettiği nefrete karşı onu sevmeyi bırakamamasını anlatıyor. Karşılığını alamayacağını bildiği bu sevgi o kadar büyük ve yaşattığı duygular o kadar acı olmasına rağmen David bir hayale bel bağlayarak uzun bir süre hayatta kalmaya çalışıyor. İşte bu albümde David hayal etmeyi bırakıyor ve özgürlüğüne kavuşuyor. Gelin David’in son yolculuğuna hep birlikte eşlik edelim.
Woods 5: Grey Skies & Electric Light’ı Bu kadar İyi Yapan Şeyler Ne?
Öncelikle bu albümün Woods of Ypres’in diğer albümlerine göre bir-iki gömlek üst bir iş olduğunu gönül rahatlığıyla söyleyebilirim. Enstrümanların mükemmel uyumu, David Gold’un olgunlaşmış vokali ile birleşince ortaya muazzam bir eser çıkmış. Özellikle bazı şarkılarda kullanılan çello benzeri yaylı çalgıların albüme çok yakıştığını belirtmem gerektiğini düşünüyorum. David Gold bu albümde vokal gelişimini tamamlamış ve bize yapabileceğinin en iyisini sunmuş. Öyle ki bazı şarkılarda kendisinin vokalini, efsane vokal Peter Steele’e (Type O Negative) benzettiğimi ve onunla karşılaştırılabilecek kadar iyi olduğunu itiraf edebilirim.
Albümde genel olarak bir hüznün hakim olduğunu anlatmama gerek yok ama benzer türdeki albümlerden farkı ise oluşturulan bu hüznün dinleyicilere hissettirdikleri. Albüm bize hayatın acımasızlıklarını hatırlatıp, içimizde yaşadığımız ve herkesten saklamaya çalıştığımız kederi yüzümüze vururken bir yandan her şeye rağmen dayanmamız gerektiğini, arkada bırakacaklarımızı unutmamamız gerektiğini hissettiriyor. Bunu o kadar ince bir işçilikle yapıyor ki albümü dinlerken tüm hayatınız ve sevdikleriniz gözünüzün önünde bir film şeridi gibi geçiyor.
Albümdeki şarkıları tek tek incelemek yerine gruplayarak incelemek daha doğru bir seçenek bence. Albümde bulunan Lightning and Snow, Adora Vivos ve Career Suicide David Gold’un black metal icra ettiği dönemden kalan brutal vokallerinin biraz daha ön planda olduğu eserler. Aynı zamanda bu şarkılarda akılda kalıcı ve diğer şarkılara göre daha hızlı, melodik rifflerin bulunduğunu söyleyebilirim. Aynı şekilde bu şarkılarda çalınan davulların diğer şarkılara göre çok daha akıcı olduğunu ve blast beatlerin kullanıldığını görüyoruz. Bu grubun öne çıkan şarkısı benim için “Career Suicide”. Aynı zamanda kendisinin albümün en hızlı ve catchy şarkısı olduğunu düşüyorum.
İkinci grup ise içerisinde Death Is Not An Exit, Keeper Of The Ledger, Traveling Alone, Silver ve Modern Life Architecture gibi şarkıları barındırıyor. Bu gruptaki şarkılar genel olarak yavaş tempoda olsalar bile yer yer hızlanan kısımlara sahipler ve David Gold’un bize anlatmaya çalıştığı hikayede önemli bir yere sahipler. Sanatçı burada basit ama etkili sololarını kullanarak her bir eserine ayrı hava katmaya başarmış. Özellikle Death Is Not An Exit ve Keeper Of The Ledger şarkılarında bulunan bu basit sololar sizi derin düşüncelere sürüklüyor. Bu gruptaki şarkılarda piyano ve yukarıda bahsettiğim gibi çello benzeri yaylılar olması gereken gibi kullanılmış. David Gold burada bazı gothic/doom grupların yaptığı hataya düşmemiş ve ek enstrümanları çok doğru yerlerde ve doğru seviyede kullanmayı başarabilmiş. Bu basit müzikal hamle normalde dinleyenlere basit görünebilecek bir albümü çok daha kaliteli ve oturaklı bir hale getiriyor . Bu şarkı grubundaki favorim ise Death Is Not An Exit. Hem uzun ve etkili solosu ile hem de ölümden sonraki hayatı sorgulayan şarkı sözleri ile tam bir şaheser kendileri. Şiddetle tavsiye ederim.
Geldik üçüncü ve albümün en etkili grubuna. Bu grubu albümün son üç şarkısı olan Kiss My Ashes (Goodbye), Finality ve Alternate Ending oluşturuyor. Ve benim en çok zorlanacağım kısım burası olacak. Çünkü bu şarkılara olan sevgimi ve benim için anlamlarını kelimeye dökmek gerçekten güç. Ama elimden geleni yapacağım… Kiss My Ashes (Goodbye) gothic metal tarzına aşina olanların alışık olduğu hafif-orta bir hızla başlayıp 1. dakikasından itibaren ölümcül bir doom metal şarkısına dönüşüyor. Ve ölümcülüğü 10 dakika boyunca giderek artıyor ve şarkı en son bizi gömüp, küllerimize veda edip sessizce aramızdan ayrılıyor. Tüm albümün içinde favorim olan şarkı ise Finality. Kendisi baştan sona bir piyano şöleni ile olmakla beraber David Gold’un mükemmel bariton sesini en iyi kullandığı şarkı. İlk notasından itibaren sizi kalbinizden vuracak olan bu şarkıyı kesinlikle her müzikseverin dinlemesini tavsiye ediyorum. David Gold’un kalbinden geçen duygularının tamamını vokaline aktarabildiği ve birinci saniyesinden itibaren size de bu duyguları hissettirmeyi kolaylıkla başarabilen bir şarkı. Aynı zamanda sevgili Thurisaz‘ın çok güzel bir Finality coverı var onu da mutlaka dinlemenizi öneririm. Geldik albümümüzün final şarkısı olan Alternate Ending‘e. Bu şarkıda David Gold trajik bir şekilde öleceğini tahmin etmiş bir şekilde karşılıyor bizi.
Back on the highway, under the moon, my final moments, still wondering about you…
David Gold
Son anlarında bile her şeye rağmen sevdiği kadını düşündüğünü ve belki alternatif bir sonda beraber olabileceklerini fısıldıyor. Yayınlandığını göremediği albümünün son şarkısında bile bu hayale tutunarak ve mutlu sona inanarak hayata veda ediyor.
Woods 5: Grey Skies & Electric Light hakkında son sözler
Son olarak, bu albüm benim için mükemmelliğin tanımıdır. Duygusal olarak yorucu, insan ruhunu ezmeye başarabilen bir albüm. Bunları basitçe vefat etmiş birine saygı gösterme amacıyla söylemiyorum. David hala bizimle olsaydı bile, bu albümün kariyerinde büyük yükselişlere sebep olacağına gerçekten inanıyorum. Bu albümün aldığı olumlu geri dönüşleri ve eleştirileri asla duyamayacağını bilmek gerçekten çok üzücü.
Huzur içinde uyu David Gold.
Bir yanıt yazın